Ontmoet Eline – Het einde van onze Curaçao periode & mijn 80ste verjaardag
Mijn naam is Eline en sinds 2 jaar een weduwe van bijna 80 jaar. Geboren in Suriname uit Javaanse ouders en sinds 1963 woonachtig in Nederland.
Ik deel in mijn columns voor Ons Poppenhuis mijn ervaringen op basis van mijn levensloop. Op deze manier wil ik een bijdrage leveren aan het welzijn en welbevinden van ons vrouwen. Vooral mijn specifieke groei van een naïef meisje tot de vrouw die ik uiteindelijk ben geworden, mijn reis door mijn leven van Suriname naar Nederland.
Er kwam een abrupt einde aan onze Curaçao periode. Het is nooit duidelijk geworden waarom mijn moeder pertinent weigerde om terug te gaan! Boze tongen beweerden dat haar oudere zus daar de hand in heeft gehad. In ieder geval bleven we in Suriname waar mijn vader als kantoorbediende een baan vond bij de SMS.
Herinneringen die me zijn bijgebleven van ons eerste jaar terug in Suriname zijn er vele. Bijvoorbeeld de basis voor mijn vrees voor water door een bijna verdrinking bij het springen van een oude boot.
Het gebiologeerd kijken naar een klasgenootje waar de luizen vrij spel hadden in haar prachtige vlechten. Of mijn broers die meteen in actie kwamen als ik gepest dreigde te worden. En de herinnering toen mijn zus zich van top tot teen met vaseline insmeerde. Zij even ontsnapte aan mijn toezicht en ik vervolgens een fiks standje moest incasseren. En als laatst in deze rij, mijn zus die met haar kont in een kolenpot met brandende kolen viel en daar nog steeds een kleur aan heeft overgehouden.
Mijn zus en ik schelen 7 jaar dus zo lang kreeg ik alle aandacht van mijn ouders. Vooral van mijn vader en van mijn broers. Misschien ben ik daarom opgegroeid tot een lief en gehoorzaam, maar vooral braaf meisje! Alhoewel ik van mijn zus heb begrepen dat mama weleens klaagde over het feit dat ik gauw op mijn teentjes getrapt was als ik mijn zin niet kreeg😊.
Op 15-jarige leeftijd had ook ik een schrijfvriend, zoals dat in die tijd gebruikelijk was. Via een jongeman die op vakantie was in Suriname en met wie ik eigenlijk graag had willen corresponderen, kreeg ik mijn eerste brief van Harold. Een jongeman van 18, die op zijn 14 de naar Curaçao was vertrokken, om zich bij zijn moeder en zus te voegen. Onze correspondentie is van zeer grote invloed geweest op het verloop van mijn leven. Daar zou ik graag een volgende keer op in willen gaan.
80 jaar met de ene na de andere verrassing
Want nu wil ik afsluiten met een periode in het heden en wel het weekend van 4 tot en met 7 juni. Waar ik met zoveel blijdschap en dankbaarheid op terugkijk, dat ik dat graag met jullie zou willen delen.
4 juni ontvangen worden in een met groene harten versierde villa, en een groen gordijn voor de ingang van mijn kamer, waar in de huiskamer 57 rode rozen en 1 witte roos mij wachtten, omdat mijn man en ik op 5 juni 57 jaar getrouwd zouden zijn. Waarna op 5 juni een slagroomtaart van 80 x 20 x 5 cm groot uit de koelkast tevoorschijn kwam. Met als afsluiter, 6 juni, de dag waarop ik 80 heb mogen worden met de ene na de andere verrassing speciaal voor mij.
Zoals een video waarin totaal 72 familieleden en vrienden en vriendinnen te horen en te zien waren en mij op hun eigen wijze feliciteerden. En wat mij me helemaal flabbergasted deed voelen, was het ontvangen van de sleutel van een prachtige auto!
De aankomst van mijn zus en zwager maakte het feest helemaal compleet, want vanwege herstel van een zware operatie had ik zus en zwager totaal niet verwacht.
4 dagen van intens samenzijn, waar de gezamenlijke maaltijden uren duurden door de vele gesprekken en de vele lachsalvo’s en de bijzondere verrassingen hebben mijn 80ste verjaardag tot een onvergetelijke gemaakt en heeft me zelfs de uitspraak ontlokt: Zo wil ik wel 100 worden!!!!
Warme groet,
Eline
