Ontmoet Eline – De reis naar Curaçao

Mijn naam is Eline en sinds 2 jaar een weduwe van bijna 80 jaar. Geboren in Suriname uit Javaanse ouders en sinds 1963 woonachtig in Nederland.

Ik deel in mijn columns voor Ons Poppenhuis mijn ervaringen op basis van mijn levensloop. Op deze manier wil ik een bijdrage leveren aan het welzijn en welbevinden van ons vrouwen. Vooral mijn specifieke groei van een naïef meisje tot de vrouw die ik uiteindelijk ben geworden, mijn reis door mijn leven van Suriname naar Nederland.

Vanwege de geringe werkgelegenheid in Suriname, ging mijn vader succesvol solliciteren naar een baan op Curaçao, en bleef mijn moeder een tijdje achter met drie kleine kinderen.

Van die periode kan ik mij heel weinig herinneren, maar begreep later van mijn moeder hoe moeilijk zij het heeft gehad om niet in de verleiding te komen om geld aan te nemen van de aanbidders om haar heen.

Eindelijk reisden wij af naar mijn vader, een nieuwe en onbekende toekomst tegemoet en hoewel  het zeker niet probleemloos is geweest, heb ik bijzondere herinneringen aan onze Curaçaose periode.

Bijvoorbeeld met ons drietjes voor boodschappen naar de Punda-markt, waar wij, door de streken van onze oudste broer, hele grappige herinneringen aan hebben overgehouden.

Liefde voor eten & anti-pedagogische maatregelen

Bijvoorbeeld die ene keer toen deze broer droge garnaaltjes moest kopen en doodziek thuis kwam, omdat hij al teruglopend de halve zak had leeg gegeten. Ook het lieve gebaar van mijn broers om mij in een verdrietig moment te troosten met een klein blikje gecondenseerde melk van 14 cent, wat toen een rib uit hun lijf betekende van het weinige  zakgeld dat zij kregen. Het typische nationale gerecht funchi met batjau, is één van de smakelijke hoogtepunten en ik denk er nog steeds met plezier aan terug. 

Of de dag dat ik straf kreeg van de kleuterjuf om de hele dag met een sliert papier, bevestigd aan mijn jurkje, te lopen omdat ik in mijn broek had geplast. Hoe verzint een onderwijsgevende zo’n anti- pedagogische maatregel…
En de keren dat mijn vader de zorgvuldig verzorgde pakketjes met onze lichaamsafval maakte van dik pakpapier. En deze wekelijks weggooide in de Kunuku, wegens watergebrek was de wc namelijk niet in gebruik. 

Maar de meest dierbare en bijzondere herinnering is de geboorte van onze kleine zus, mooier dan welke pop ook! Eén gebeurtenis die om haar gaat, wil ik graag met jullie delen en wel het feit dat mijn zus problemen had met haar stoelgang. Zoals zo vaak het geval is geweest, bedacht mijn vader een oplossing. Welke? Dat bespaar ik jullie. Resultaat? Al na de eerste keer werd mijn vader getrakteerd op een straal…

Op de één of andere manier is het ons waarschijnlijk zo goed gegaan, dat we zelfs met vakantie gingen naar Suriname, wat achteraf een grote impact heeft gehad op ons verdere toekomst. 

Warme groet,

Eline